عروج

بدليل ارتحال پدر عزيزم مدتي در محضر شما نخواهم بود...

خردل

آورده اند که در کنفرانس تهران روزی چرچیل، روزولت و استالین بعد از میتینگ‌های پی در پی آن روز تاریخی! برای خوردن شام باهم نشسته بودند. در کنار میز یکی از سگ‌های چرچیل ساکت نشسته بود و به آنها نگاه میکرد، چرچیل خطاب به همرهانش گفت؛ چطوری میشه از این خرلد تند به این سگ داد؟

روزولت گفت من بلدم و مقداری گوشت برید و خردل را داخل گوشت مالید و به طرفسگ رفت و گوشت را جلوی دهانش گرفته و شروع به نوچ نوچ کرد، سگ گوشت را بو کرد و شروع به خوردن کرد تا اینکه به خردل رسید، خردل دهان سگ را سوزاند و از خوردن صرفنظر کرد.

بعد نوبت به استالین رسید.استالین گفت هیچ کاری با زبون خوش پیش نمیره و مقداری از خردل را با انگشتهایش گرفته و به طرف سگ بیچاره رفته و با یک دستش گردن سگ را محکم گرفته و با دست دیگرش خردل را به زور به داخل دهان سگ چپاند، سگ با ضرب زور خودش را از دست استالین رهانید و خردل را تف کرد.

در این میان که چرچیل به هر دوی آنها میخندید بلند شد و گفت؛ دوستان هر دوتاتون سخت در اشتباهید! شما باید کاری بکنید که خودش مجبور بشه بخوره، روزولت گفت چطوری؟ چرچیل گفت نگاه کنید! و بعد بلند شد وبا چهار انگشتش مقداری از خردل رابه مقعد سگ مالید، سگ زوزه کشان در حالی‌ که به خودش میپیچید شروع به لیسیدن خردل کرد! چرچیل گفت دیدید چطوری میتوان زور را بدون زور زدن بمردمان اعمال کرد.

سياستمدار

كشيشى يک پسر نوجوان داشت و کم‌کم وقتش رسيده بود که فکرى در مورد شغل آينده‌اش بکند پسر هم مثل تقريباً بقيه هم‌سن و سالانش واقعاً نمی‌دانست که چه چيزى از زندگى می‌خواهد و ظاهراًخيلى هم اين موضوع برايش اهميت نداشت .يک روز که پسر به مدرسه رفته بود ، پدرش تصميم گرفت آزمايشى براى او ترتيب دهد به اتاق پسرش رفت و سه چيز را روى ميز او قرار داد. يک کتاب مقدس، يک سکه طلا و يک بطرىمشروب . کشيش پيش خود گفت : « من پشت درپنهان می‌شوم تا پسرم از مدرسه برگردد و به اتاقش بيايد آنگاه خواهم ديد کداميک از اين سه چيز را از روى ميز برمی‌دارد . اگر کتاب مقدس را بردارد معنيش اين است که مثل خودم کشيش خواهد شد که اين خيلى عاليست، اگر سکه رابردارد يعنى دنبال کسب و کار خواهد رفت که آنهم بد نيست، امّا اگربطرى مشروب را بردارد يعنى آدم دائم‌الخمر و به درد نخوری خواهد شد که جاى شرمسارى دارد . مدتى نگذشت که پسر از مدرسه بازگشت در خانه را باز کرد و درحالى که سوت می‌زد کاپشن و کفشش رابه گوشه‌اى پرت کرد و يک راست راهى اتاقش شد، کيفش را روى تخت انداخت و در حالى که می‌خواست ازاتاق خارج شود چشمش به اشياء روى ميز افتاد با کنجکاوى به ميز نزديک شد و آن‌ها را از نظر گذراند. کارى که نهايتاً کرد اين بود که کتاب مقدس را برداشت و آن را زير بغل زد، سکه طلا را توى جيبش انداخت و در بطرى مشروب را باز کردو يک جرعه بزرگ از آن خورد . . کشيش که از پشت در ناظر اين ماجرا بود زير لب گفت:

خداى من! چه فاجعه بزرگی ! پسرم سياستمدار خواهد شد

خاک گلدون

همیشه واسه گلی خاک گلدون باش که اگر به آسمون هم رسید یادش باشه ریشه اش کجاست!

نفهميدم

یا فاطر ...
الهى شكرت كه فهميدم كه نفهميدم.
الهى بسوى تو آمدم بحق خودت مرا بمن بر مگردان.
الهى اگر عنايت تو دست ما را نگيرد از چهل‏ها چله ما هم كاربرنيايد.

دري از رحمت

تو از هر در كه باز آيي بدين خوبي و زيبايي
دري باشد كه از رحمت به روي خلق بگشايي
ملامت گوي بيحاصل ترنج از دست نشناسد
در آن معرض كه چون يوسف جمال از پرده بگشايي
به زيورها بيارايند وقتي خوبرويان را
تو سيمين تن چنان خوبي كه زيورها بيارايي
چو بلبل روي گل بيندزبانش در حديث آيد
مرا در رويت از حيرت فرو بسته است گويايي
تو با اين حسن نتواني كه رو از خلق در پوشي
كه همچون آفتاب از جام و حور از جامه پيدايي
تو صاحب منصبي جانا ز مسكينان نينديشي
تو خواب آلوده‌اي بر چشم بيداران نبخشايي
گرفتم سرو آزادي نه از ماء معين زادي
مكن بيگانگي با ما چو دانستي كه از مايي
دعايي گر نمي‌گويي به دشنامي عزيزم كن
كه گر تلخست شيرين است از آن لب هرچه فرمايي
گمان از تشنگي بردم كه دريا در كمر باشد
چو پايابم برفت اكنون بدانستم كه دريايي
تو خواهي آستين افشان و خواهي روي در هم كش
مگس جايي نخواهد رفتن از دكان حلوايي
قيامت مي‌كني سعدي بدين شيرين سخن گفتن
مسلم نيست طوطي را در ايامت شكر خايي

كشنده

امام جواد(ع) : ازرفاقت وهمنشيني باآدم بد و شرور بپرهيز زيرا او همانند شمشير كشنده اي است كه نگاه كردن به او و جلوه اش زيبا است ولي اثرش زشت است.

مهرباني و آرامش

مدتي پيش استادم اشاره اي به مفهوم حقيقي هنر داشت.او گفت كه هنر مفهوم
دوكلمه مهرباني و آرامش است و هر آنكس كه اين دو معنا را تجسم بخشد
اثري هنري خلق كرده و خود هنرمند است.حال من مانده ام و اين سخن كه :
خداوند چه زيبا خود را خداوند اين دو حرف يعني رحمان و رحيم
مي داند! يعني خداوندبا هنر رحمانيت (بخشندگي) و آرامش
به ارمغان مي آورد و رحيم بودنش خودكلام مهربانيست.
چه هنرمندانه اثري، از اين كلام بالاتر؟!
و چه زيباست كه اين تابلو هنري و اين مژده الهي، همچو عنوانی
زيبا بر پيشاني سور قرآني می درخشد و هر بار بر همه مردم تكرار
مي كند اثر هنري خلاقترين هنرمند را كه :
بسم الله الرحمن الرحيم

سراب

دنيي آن قدر ندارد كه بر او رشك برند
يا وجود و عدمش را غم بيهوده خورند
نظر آنان كه نكردند درين مشتي خاك
الحق انصاف توان داد كه صاحبنظرند
عارفان هر چه ثباتي و بقايي نكند
كه همه ملك جهانست به هيچش نخرند
تا تطاول نپسندي و تكبر نكني
كه خدا را چو تو در ملك بسي جانورند
اين سرايي است كه البته خلل خواهد كرد
خنك ان قوم كه دربند سراي دگرند
دوستي با كه شنيدي كه به سر برد جهان
حق عيانست ولي طايفه بي بصرند
گوسفندي برد اين گرگ معود هر روز
گوسفندان دگر خيره در او مي‌نگرند
كاشكي قيمت انفاس بدانندي خلق
تا دمي چند كه ماندست غنيمت شمرند
گل بي خار ميسر نشود در بستان
گل بي خار جهان مردم نيكو سيرند
سعديا مرد نكو نام نميرد هرگز
مرده آنست كه نامش به نكويي نبرند

اکثریت نادان و اقلیت خائن

اوریانا فالاچی روزنامه نگار برجسته ایتالیائی ، از وینستون چرچیل سئوال میکند ، آقای نخست وزیر شما چرا برای ایجاد یک دولت استعماری و دست نشانده به آنسوی اقیانوس هند میروید و دولت هند شرقی را بوجود می آورید ، اما این کار را نمیتوانید در بیخ گوشتان یعنی در کشور ایرلند که سالهاست با شما در جنگ وستیز است انجام بدهید ؟

وینستون چرچیل بعد از اندکی تامل پاسخ میدهد : برای انجام این کار به دو ابزار مهم احتیاج داریم که آن دو ابزار را در ایرلند در اختیار نداریم . روزنامه نگار میپرسد . آن دو ابزار چیست ؟

چرچیل پاسخ میدهد : اکثریت نادان و اقلیت خائن .

حکایتی از کریم خان زند

مردي به دربار خان زند مي رود و با ناله و فرياد مي خواهد تا كريمخان را ملاقات كند...
سربازان مانع ورودش مي شوند !
خان زند در حال كشيدن قليان ناله و فرياد مردي را مي شنود و مي پرسد ماجرا چيست؟
پس از گزارش سربازان به خان ؛ وي دستور مي دهد كه مرد را به حضورش ببرند...
مرد به حضور خان زند مي رسد و کریم خان از وي مي پرسد : چه شده است چنين ناله و فرياد مي كني؟
مرد با درشتي مي گويد دزد ، همه اموالم را برده و الان هيچ چيزي در بساط ندارم !
خان مي پرسد وقتي اموالت به سرقت ميرفت تو كجا بودي؟!
مرد مي گويد من خوابيده بودم!!!
خان مي گويد خب چرا خوابيدي كه مالت را ببرند؟
مرد در اين لحظه آن چنان پاسخي مي دهد كه استدلالش در تاريخ ماندگار مي شود و سرمشق آزادي خواهان مي شود ...
مرد مي گويد : من خوابيده بودم ، چون فكر مي كردم تو بيداري...! خان بزرگ زند لحظه اي سكوت مي كند و سپس دستور مي دهد خسارتش از خزانه جبران كنند و در آخر مي گويد : اين مرد راست مي گويد ما بايد بيدار باشيم...

زندگی باید

هر شکستی قصه ای دارد،صدایی نیز...

هی فلانی زندگی شاید همین باشد یک فریب ساده و کوچک آن هم از دست عزیزی که تو دنیا راجز برای او و جز با او نمی خواهی من گمانم زندگی باید همین باشد.
م . امید

گليم خويش

صاحب دلي بـه مدرسه آمد ز خانقاه

بشكست عهد صحبت اهل طريق را
گفتم ميان عابـد و عالم چه فـرق بود

تا اختيار كردي از آن ايـن فريق را
گفت او گليم خويش بدر ميبرد زموج

وين سعي ميكند كه بگيرد غريق را

رازداري

بر سالك راه عشق رموزي منكشف ميشود و به حقايقي دست مي يابد، اما بايد لب فروبندد و سري فاش نسازد:

گفت آن يار كزو گشت سـردار بلنـد

جرمش اين بود كه اسرار هويدا مي كرد

به مستوران مگو اسرار مستي

حديث جان مگو با نقش ديوار

به درد عشق بساز و خموش كن حافظ

رموز عشق مكن فاش پيش اهل عقول

و اصلاً عشق قابل شرح و بيان نيست و اگر چيزي گفته شود، پرده از حقيقت عشق برنمي دارد:

در حريم عشق نتوان زد دم از گفت و شنيـد

چون كه آن جا جمله اعضا چشم بايد بود و گوش

قلم را آن زبان نبود كه سر عشق گويد باز

وراي حد تقرير است حديث آرزومنـدي

در گذر

از وصيت پيامبر (ص) به علي (ع):

اي علي سه خصلت است كه در دنيا وآخرت ازبزرگوار یهاي اخلاقي شمرده مي شود:

-اينكه از كسي كه به تو ستم نموده درگذري
-و باكسي كه از تو بريده پيوند برقرار كني
- و در برابر كسي كه با تو ناداني نموده بردباري به خرج دهي

نوبل

اكثر دانشمندان‌، ‌ و مخترعان‌ سعي‌ در ساخت‌ و ابداع‌ وسيله‌اي‌براي‌ راحتي‌ انسان‌ها و ايجاد آرامش‌ و سلامتي‌همنوعان‌ داشته‌اند; گرچه‌ در اين‌ ميان‌ عده‌اي ‌سوء نيت‌ داشته‌ و اهدافشان‌ در جهت‌ نابودي ‌بوده‌ است‌ و افرادي‌ هم‌ بودند كه‌ به‌ منظور كمك ‌به‌ بشر اختراعي‌ را به‌ ثبت‌ رساندند اما بعدها ازهمين‌ اختراع‌، سوء استفاده‌ شده‌ است‌. براي‌مثال‌ «آلفرد نوبل‌» كه‌ ديناميت‌ را به‌ وجود آوردتا كارگران‌ معدن‌ راحت‌ شوند و به‌ جاي‌ بيل‌ وكلنگ‌، در نابودي‌ كوه‌ از يك‌ ماده‌ منفجره‌استفاده‌ كنند، همين‌ ديناميت‌ بعدها حرف‌ اول‌ رادر جنگ‌هاي‌ قرن‌ نوزدهم‌ جهان‌ زد. آلفرد نوبل‌تا پايان‌ عمر، خود را نبخشيد و دائما عذاب‌وجدان‌ داشت‌. او ، وصيت‌ كرد پس‌ از مرگش ‌‌جايزه‌اي‌ هر ساله‌ به‌ نام‌ نوبل‌ به‌ افراد برگزيده‌ علم‌كه‌ در ايجاد صلح‌ و دوستي‌ در جهان‌ قدم‌برمي‌دارند، اهدا كنند.

ماندنی ها

همه رفتنی اند و فقط او ماندنی ست، پس ای دوست بر ماندنی ها دل ببندیم.

آذربایجان

ای چو مردان جوهرت مردانه آذربایجان
وی شرف را دختر دردانه آذربایجان
قهرمان‌زا، اهرمن‌کش، مهرپرور، کینه‌توز
مادری با همٌت مردانه آذربایجان
کان غیرت، مام بابک، مطلع شمس‌الشموس
ای چو فرزندان خود فرزانه آذربایجان
ای بلاگردان ایران از ارس تا هیرمند
وز خلیج‌فارس تا فرغانه آذربایجان
پاسدار طوس و تربت، مرزبان رشت و ری
تا به کرمانشاه و اکباتانه آذربایجان
هم قراول صحنه را تا قصر و طاق و بیستون
هم نگهبان‌خانه را تا بانه آذربایجان

یعنی چه

در یك نظر سنجی از مردم دنیا سوالی پرسیده شد و نتیجه جالبی به دست آمد :

نظر خودتون رو راجع به راه حل كمبود غذا در سایر كشورها صادقانه بیان كنید؟

و كسی جوابی نداد...

چون در آفریقا كسی نمی دانست غذا یعنی چه؟ در آسیا كسی نمی دانست نظر یعنی چه؟ در اروپای شرقی كسی نمی دانست صادقانه یعنی چه؟ در اروپای غربی كسی نمی دانست كمبود یعنی چه؟ در آمریكا كسی نمی دانست سایر كشورها یعنی چه؟

در هر سر بازار

هر که شد محرم دل در حرم یاربماند

وآنکه این کار ندانست در انکار بماند

اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن

شکر ایزد که نه در پرده پندار بماند

محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد

قصه ماست که در هر سر بازار بماند

حضرت حافظ

دون خوان

تصور اینکه عمری را صرف همان کارهایی کنی که همواره کرده‌ای، بایستی لرزه بر اندامت اندازد، نه فکر به چیزی که پیش رو داری.

فقط خدا

فقط و فقط خداست که صادقه، همیشه و تا آخرش باهات می مونه،

واسه خودت می خوادتت، باهات صافه صافه، درکت می کنه و

هر غلطی کنی باز می بخشتت و …

خدای من...
چقدر خدایی بهت می یاد

عيد مبارك

به اشارت اما ژرف، باشد که تاملي

چون عشق اشارت فرمايد، قدم به راه نهيد، گرچه دشوار است و بي زنهار اين طريق.

و چون بر شما بال گشايد، سر فرو آوريد به تسليم، اگرچه شمشيري نهفته در اين بال، جراحت زخمي بر جانتان زند......

زنهار! اگر به مامن پروا و احتياط از عشق تنها طالب کاميد و گوشه آرام، پس برهنگي خويش بپوشيد و پاي از خرمن عشق واپس کشيد.

به دنياي بي فصل خود نزول کنيد که در آن، لب به خنده مي گشايد، اما نه از اعماق دل و اشکي از ديده فرو مي چکد اما نه به هاي هاي جان.

چيزي به تحفه نمي دهد عشق، مگر خويش را، و نمي ستاند، مگر از خويشتن. نه بنده تملک است و نه سوداي تصاحب، که عشق را عشق کفايت است و نهايت.
برگرفته از کتاب پيامبر، جبران خلیل جبران

تسليت

امشب اين دل ياد مولا ميکند
ليله القدراست احيا ميکند

شهادت جان سوز روح تاريخ، خانه زاد ملكوت، خورشيد جهان افروز عدالت، اميرالمؤمنين؛ حضرت علي (ع) را تسليت ميگوييم.

قدر

درهاي آسمان باز است ، بيا حجابها را كنار بزنيم، راه پرواز هموار شده.

ببینید و دل مبندید

علي (ع): ببینید و دل مبندید- بگذارید و بگذرید چرا که بزودی از این جهان رخت بر خواهید بست.

وصيت

وصيت‌ امام‌ علي‌ (ع) بـه‌ فرزندش‌ امام‌ حسن‌(ع)

پسـرم‌ تـو را به پـرهيـزگـاري‌ و تـرس‌ از عقـوبت‌ خدا و متـابعت‌ و فرمـانبرداري‌ از آفريدگـار وصيت‌ وسفـارش‌ ميكنم‌ . ويرانـه‌ دل‌ را بنور تابناكش‌ آباد گردان‌، در رشته‌ مهر با او به بندگي‌ و دلسپاري‌ چنگ‌ بـزن‌. زيـرا هيچ‌ رشتـه‌ و پيـوندي‌ استـوار تـر ازپيـوستگي‌ و همبستگي‌ با ذات‌ لايزال‌ كردگار متعال‌ نيست‌.
دل‌ بـه‌ حكمت‌ و مـوعظت شـاد وپـاك‌ بگردان‌ وبـا يـاد مرگ‌ در زهد وپارسايي‌ بكوش‌و نرم‌ رفتار ونيك‌ گفتار باش‌ .پيوسته‌ بيقين‌ ايمان‌ خويش‌ را قوي‌ كن‌ و تقدير مرگ‌ را بخود بقبولان‌ و نفس‌ خـود را بـه‌ اعتراف‌ در ناپايداري‌ دنيا وادار سـاز. زشتي‌ دهر و نـا ملايمـات‌ روزهـا را نكـتــه‌ بــه‌ نكـتــه‌ بـرايـش‌ بـرخـوان‌ و اورا بـتـرسـان‌ .

علي (ع) تنهاست

علي (ع) تنهاست!
چه كسي تنها نيست؟؟ كسي كه با همه و در سطح همه است. كسي كه رنگ زمان به خود مي گيرد.
احساس خلأ مربوط به روحي است كه آنچه در اين جامعه و زمان و در اين ابتذال روزمرگي وجود
دارد نمي تواند سيرش كند. هيچكدام از آنها در سطح او نيستند. مي خواهد دردش را بگويد، حرفش را بزند، گوشی نيست، دلي نيست، و فهمي نيست تا بفهمد.

رنج بزرگ يك انسان اين است كه عظمت او و شخصيت او در قالب فكرهاي كوتاه، در برابر نگاههاي پست و پليد، و احساس او در روحهاي بسيار آلوده و اندك و تنگ قرار گيرد.
نيمه شب به طرف نخلستان مي رود، آنجا هيچكس نيست، مردم راحت آرميده اند، هيچ دردي آنها را در دل شب بيدار نگاه نداشته است، و اين مرد تنها،‌ كه روي زمين خودش را تنها مي يابد، با اين زمين و اين آسمان بيگانه است، و فقط رسالت و وظيفه اش، او را با جامعه و اين شهر پيوند داده.
ولي وقتي به خودش بر مي گردد مي بيند كه تنهاست.
شبانه به نخلستان مي رود، و باز براي اينكه ناله او بگوش هيچ فهم پليدي و هيچ نگاه آلوده اي نرسد، سر در حلقوم چاه فرو ميكند و مي گريد.
اين گريه از چيست؟؟؟
افسوس كه گريه او يك معما براي همه است، زيرا حتي شيعيان او نمي دانند علي چرا مي گريد.
از اينكه خلافتش غصب شده؟ از اينكه فدك از دست رفته؟ از اينكه فلاني روي كار آمده؟ از اينكه او از مقامش...؟
از اينكه همسرش را...؟، از اينكه...؟، از...؟
از اين دردناكتر اينكه علي (ع) در ميان پيروان عاشقش نيز تنها است!!
در ميان امتش كه همه عشق و احساس و همه فرهنگ و تاريخشان را به علي (ع) سپرده اند تنها است.
او را همچون يك قهرمان بزرگ، يك معبود و يك اله مي ستايند اما نمي شناسندش و نمي دانند كه كيست؟ دردش چيست؟ حرفش چيست؟ رنجش چيست؟ و سكوتش چراست؟؟
اين است كه علي (ع) در ميان پيروانش هم تنهاست اين است كه علي (ع) در اوج ستايشهايي كه از او ميشود، مجهول مانده است.

درشگفتم از كسی كه

امام صادق عليه السلام می فرمايد: در شگفتم برای كسی كه از چهار چيز بيم دارد و چگونه به چهار چيز پناه نمی برد!

در شگفتم برای كسی كه ترس بر او غلبه كرده چگونه به ذكر " حسبنا الله و نعم الوكيل" پناه نمی برد؛ زيرا به تحقيق شنيدم كه خداوند عزوجل به دنبال ذكر فوق فرمود:" پس( آن كسانی كه به عزم جهاد خارج گشتند و تخويف شيطان در آنها اثر نكرد و به ذكر فوق تمسك جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند( عافيت) و چيزی زائد بر آن( سود در تجارت) بازگشتند و هيچ گونه بدی به آنان نرسيد."

و در شگفتم برای كسی كه اندوهگين است ، چگونه به ذكر" لا اله الا انت سبحانك انی كنت من الظالمين" پناه نمی برد ، زيرا به تحقيق شنيدم كه خداوند عزوجل به دنبال ذكر فوق فرمود:" پس ما ( يونس را در اثر تمسك به ذكر ياد شده) از اندوه نجات دادم و همين گونه مومنين را نجات می بخشيم."

و در شگفتم برای كسی كه مورد مكر و حيله واقع شده چگونه به ذكر" افوض امری الی الله ان الله بصيربالعباد" پناه نمی برد. زيرا به تحقيق شنيدم كه خداوند عزوجل به دنبال ذكر فوق فرموده:" پس خداوند( موسی را در اثر ذكر ياد شده) از شر و مكر فرعونيان مصون داشت.

و در شگفتم برای كسی كه طالب دنيا و زيبايی های دنياست چگونه به ذكر " ماشاءالله و لا قوة الا بالله " پناه نمی برد. زيرا به تحقيق شنيدم كه خداوند عزوجل بعد از ذكر ياد شده ( از زبان مردی كه فاقد نعمت های دنيوی بود خطاب به مردی كه از آن نعمت ها بهره مند بود) فرمود:" اگر می بينی من از نظر مال و فرزند از تو كمترم پس اميد است خداوند مرا بهتر از باغ تو دهد..."