هرازگاهي تب تند سفر به فرنگ قبله عالم را فرا ميگرفت؛ آتشي كه هيچ آبي آن را فرو نمي نشاند. هر گاه كه ناصرالدين شاه خسته از امور مملكت داري هواي رفتن به فرنگ به سرش مي زد، آن وقت بسياري از دلا لا ن دست به كار مي شدند تا هزينه آن را فراهم كنند. خزانه هميشه خالي دربار نمي توانست مخارج خود را تامين كند، حال چه رسد به سفر پرزرق و برق قبله عالم به فرنگ. بنابراين قرض كردن از خارجيان تنها راه ممكن بود. مثلا براي تامين هزينه هاي اولين سفر ناصرالدين شاه به اروپا مبلغ 200 هزار ليره با بهره صدي پنج، از بارون ژوليوس دورويتر قرض گرفته شد. اين مبلغ در ميان صرافان مسكو، پطرزبورگ، برلن، لندن، پاريس، وين ، رم و اسلا مبول تقسيم شد تا هر كجا كه ناصرالدين شاه احتياج داشته باشد، استفاده كند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر